Met Smartcard met patienten praten

In een prikkelend artikel van de Maastrichtse psychiater Detlef Petry
(Bezieling en Beheersing) las ik dit verontrustende bericht over de wijze waarop tegenwoordig de macht van de zorgverzekering de werkvloer vergiftigt:

Een ander, bijna niet te bevatten voorbeeld uit een instelling voor dementiepatiënten: hulpverlener en patiënt hebben beiden een ‘smartcard’ (elektronisch kaartje) om hun hals. Zodra ze voor een gesprek of een zorghandeling contact hebben,
moeten beiden de kaart in een apparaatje steken dat de ‘contacttijd’ op de minuut nauwkeurig registreert.

Vrjag is oké!

Nadat het boek al jaren geleden een bestseller was, ben ik er ook eens aan begonnen. Het 'Komt een vrouw bij de dokter' van Kluun. Zoals bij bijna elk boek neem ik er ook de tijd weer voor. Ik wilde het onderstaande stukje toch even citeren zodat het voor later nog eens kan worden teruggehaald:

Uit mail van Roos:
...PS: een keer een platonische borrel wilde je toch doen? Vooruit dan. Kan je vrijdag a.s.?
------------

YEAH! Target has been succesfully hit! Mijn dag is gered! Ik lees de mail drie keer over en formuleer mijn reply zorgvuldig. Niet te eager zijn nu. Afspraak bevestigen zonder al te veel druk en verwachtingspatroon. Wel laten merken dat ik haar heel bijzonder vind. Ik doe ruim drie kwartier over de mail en denk dan de juiste mix te hebben gevonden tussen nonchalance en enthousiasme en platonische gezelligheid en onschuldige spanning. Ik lees hem nog een keer na, doe er nog een spelfout in om hem spontaan te laten lijken en druk dan op send

Vrjdag is oké!
Groet,
Stijn