woensdag 12 december 2007

Chatervaringen

Afgelopen weekend ben ik eens gaan rondneuzen op een chatsite. Je kunt dan vrij eenvoudig een zogenaamd profiel aanmaken en dan al snel bij ruim 2000 andere mensen hun profiel bekijken.

Toevalligerwijs kwam ik via wat emailuitwisselingen terecht bij een sympathieke vrouw waarmee ik eerst van emails uitwisselde om vervolgens ook een chatruimte binnen te gaan. We kozen voor de danszaal omdat daar niemand aanwezig was. We hebben toen allebei ons best gedaan om te doen alsof we echt aan het uitgaan waren wat tot een erg prettige en ook grappige interactie heeft geleid die wel duurde tot 6 uur in de ochtend!

Zo'n ervaring hakte er bij mij toch wel aardig in, in die zin dat het wel even bleef doorwerken: tot enkele dagen later bleef ik er maar aan denken. Omdat ik niet on-line was en zij ook niet, hebben we na dit avondje-uit alleen nog enkele malen onze ervaringen uitgewisseld per email.

Uit nieuwsgierigheid ben ik nog eens vaker op die chatsite geweest. Het is een beetje dat effect dat van mensen gokverslaafden maakt: in het begin een 'succeservaring' hebben om dan vervolgens jezelf onder te dompelen in het gok/chatwalhalla.

Ik heb tientallen profielen bekeken en ik ben ook wat door die chatrooms gestruind, waaronder een 30+ room, maar uit nieuwsgierigheid betrad ik ook eens de 'erotica'-ruimte en daar keek ik ook eens naar de profielen van de vrouwelijke bezoekers, waaronder ook een zekere H.

Als je iemands profiel ziet dan kan de ander ook zien dat je haar/zijn profiel hebt bekeken. Even later kreeg ik een berichtje van haar en ze zei: "bewustzijn verkennen, hmmm". Ik dacht dat ze een spottende opmerking maakte omdat ik vanuit dat spirituele bewustzijnsperspectief wel aan het struinen was in die eroticaruimte: een rare combinatie.

Waarschijnlijk bedoelde ze dat niet eens, maar ik begon wel meteen als een gek te blozen. Ik antwoordde vanuit eerlijkheid en zei dat ik begon te blozen en me verder ook betrapt voelde. Later reageerde ze nog en vroeg naar een verdere uitleg en ik antwoordde haar met een vervolgvraag omdat ik op dat moment niet goed wist wat ze bedoelde: de uitleg over dat blozen, of dat bewustzijnsverkenaspect. Daar heeft ze vervolgens niet meer op gereageerd. Het is was ook raar dat ze 18 jaar was, dat had ik in een eventueel volgend mailtje nog genoemd.

Toen ik verder rondkeek merkte ik vooral een soort verkniptheid opkomen als ik zo de profielen zag, de manieren waarop mensen zich profileerde, en ik kreeg ook zo'n waas om me heen van mannen en vrouwen die maar als een gek op zoek waren naar vooral sexpartners. Dat had een vrij vertroebelend effect op mij. Het is misschien maar beter als ik me verder niet langer verbind aan dit soort sites, behalve dan passief ontvangend in het geval dat iemand geïnteresseerd zou raken in mijn profiel.

Ik wil daar bovendien niet al te veel tijd en energie in steken. Ik investeer liever energie en aandacht in mijn innerlijke processen. Het verrassende van dat vertroebelende effect was wel dat ik ook moeilijk meer toegang kon krijgen met mijn normale manier van denken. Dat was ook fascinerend. Alsof je bewustzijnsniveau echt letterlijk een enorme keldering doormaakt als je jezelf intuned op dat soort frequenties en je in de sexuele jachtarena binnentreed.

zaterdag 8 december 2007

Ploeteren en de vergeetval

Deze avond heb ik geïnvesteerd in het schrijven van een bepaalde creatieve tekst. Ik heb er lol in om nieuwe realiteiten in elkaar te flansen, waardoor er mogelijkheden onstaan om de wereld zelf ook anders te gaan beleven, met wellicht zelfs de mogelijkheid om andere dingen te kunnen gaan scheppen.

Het was deze avond een vrij zware, maar uiteindelijk wel een prettige bevalling. Ik vermoed vanwege een zekere vermoeidheid ben ik echt in een vergeetval beland na het publiceren van de tekst.

Het voelde nu aan alsof je steeds op het topje van je 'scheppende' kunnen bezig bent en dat allemaal zorgvuldig in woorden weet te gieten waarna je daarna terugvalt naar het niveau dat je had voordat je deze nieuwe lagen had ontgonnen. Ik ga er toch maar vanuit dat het nieuwe terrein dat ik eenmaal gemaakt heb, morgen makkelijker te bereiken is dan het gisteren was.

Als je je eenmaal hebt geopend voor een bepaalde gedachtenlijn dan is het mijn ervaring dat het eenvoudiger wordt om je geest weer af te stemmen op de bijbehorende frequentie.

vrijdag 7 december 2007

Hart- en buikactiviteiten

Sinds een aantal jaren ben ik actief aan het experimenteren met een theorie die stelt dat er een relatie is tussen lichaam en geest. Op zich is dat niet zo'n revolutionaire gedachte, alleen de uitwerking is voor mij wel vrij uniek. Deze theorie werkt vanuit het idee dat het lichaam ook daadwerkelijk zou veranderen als je er in slaagt je lichaam te 'voeden' met andere gedachten, een ander realiteitsperspectief.

Goed, je kunt je voorstellen dat je omgeving wat raar naar je kijkt als je spreekt over een dergelijk experiment, maar over het algemeen word ik nog gedoogd. Ik ben nog in staat om te werken en me te verhouden tot andere mensen, dus dat geeft mensen toch weer het gevoel dat het misschien allemaal nog niet helemaal gestoord is.

Er zijn allerlei zaken die fysiek zouden veranderen. De eerste jaren heb ik eigenlijk niets anders gemerkt dan een aangenamere en diepere ademhaling. Binnen deze theorie zou ook je diafragma groeien en dit zou mogelijkerwijs gebeurd kunnen zijn: als ik diep ademhaal dan heb ik inderdaad een forse buik. Dit wisselt echter en met mijn 72 kilo ben ik nog niet echt een zwaargewicht (en zeker niet bij een lengte van 1.85m).

Sinds een aantal maanden lijkt er zich echter ook wat anders af te spelen in mijn lichaam. Het is hierbij natuurlijk altijd de vraag of mogelijke fysieke signalen iets te maken hebben met dit experiment, of dat het tekenen zijn van iets anders. Het tweede fysieke teken (na de 'long- en diafragma-uitbreiding) is het gevoel dat er iets aan het groeien is linksonder in mijn buik, zo'n schuine hand afstand vanaf mijn kruis. Het zou zomaar een van die nieuwe organen kunnen zijn die zich zouden kunnen gaan ontwikkelen, maar voor hetzelfde geld is er een of ander gezwel zich aan het ontwikkelen.

Zolang het nog geen pijn veroorzaakt (buiten een steekje zo om de zoveel maanden) laat ik het gewoon zijn gang gaan, want als je een experiment als dit serieus wilt uitvoeren dan moet je ook niet kinderachtig zijn en gewoon doorzetten. Geen artsbezoek zolang het geen last oplevert. Het zou immers zomaar echt iets bijzonders kunnen zijn, wat nog gezond zou kunnen zijn ook.

Na dit tweede teken merk ik de laatste weken en vooral de laatste dagen steeds vaker activiteit rond mijn hartstreek. Dit is geen pijn, ook geen hartkloppingen of iets in die geest, alleen een bepaalde activiteit die wellicht zou kunnen duiden op een ontwikkeling. Binnen dit kader zou er zich een verbinding gaan vormen tussen het hart en de hypothalamus; ook zou het hart er enkele kleppen bij kunnen krijgen.

Het is natuurlijk te zot voor woorden, maar gezien het aangename gevoel dat ik reeds enkele jaren mag ervaren tezamen met de geestelijke rijkdom die blijft toenemen, voel ik genoeg prikkels om dit proces verder te gaan onderzoeken: laat het maar eens zien als het waar is!

woensdag 5 december 2007

Super-ego



In the book 'The Craft of the Warrior' by Robert Spencer (2006, 2nd Edition) we can read the following about the Super ego: A word taken from psychoanalysis referring to the inner critic, or inner judge, whose purpose is to limit the range of action and experience of an individual. (xi)

Als ik de term superego probeer te vertalen naar een perspectief waar ik tegenwoordig mee werk, dan zou het superego het beste te vergelijken zijn met het effect van generatie-lange gedachtenverankering in genetisch materiaal. Door de wisselwerking tussen de op speciale frequenties afgestemde genen en de bijbehorende gedachten is het zeer goed mogelijk dat een flink deel van ons lichaam geneigd is zich af te stemmen op de stemmen van het verleden: het bestraffende, het veroordelende en het kritische.

Bij veel mensen zou er echter sprake zijn van een mengelmoes aan genetisch materiaal, waardoor er ook de gelegenheid bestaat zich af te stemmen op andere gedachtenlijnen. Zodra er weer genoeg bewustzijn bijeen geschraapt is ontstaat ook de mogelijkheid om bepaalde genenlijnen om te buigen, te transformeren. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is zou er zelfs gelegenheid zijn om oeroude en meer geavanceerde genen weer opnieuw in het systeem in te voeren.

Als ik zo deze beschrijving van Robert Spencer lees moet ik toch ook even terugdenken aan de woorden van Sonia die het had over de wegkwijnende pijnappelklier als er niet genoeg interessante nieuwe prikkels zouden zijn. Het herhalen van de ingenestelde genetisch ingegeven gedachtenlijnen lijkt me dan ook niet al te bevorderlijk voor het algemeen welzijn. Laat die pijnappelklier maar lekker melatonine in het lichaam spuiten en in formaat groot en krachtig blijven, en dat zou je kunnen stimuleren door je geest te blijven voeden met verruimende vragen.

Ik kan me verder ook wel voorstellen dat de mogelijkheid bestaat dat het kritische aspect dat hier gekoppeld wordt aan het superego ook te verwarren is met het kritisch denkvermogen. Het lijkt me juist erg goed om niet dit kritische denkvermogen uit te willen schakelen, zoals het superego wellicht uitgeschakeld zou kunnen worden. Ook hier heb ik echter weer het idee dat het superego ook weer andere goede punten zou kunnen vertegenwoordigen. Kortom, het is maar een vaag verhaal dat ik hier zit te schrijven. Ik doe er dan ook beter aan er voor vandaag maar de brui eraan te geven.