Sinds een aantal jaren ben ik actief aan het experimenteren met een theorie die stelt dat er een relatie is tussen lichaam en geest. Op zich is dat niet zo'n revolutionaire gedachte, alleen de uitwerking is voor mij wel vrij uniek. Deze theorie werkt vanuit het idee dat het lichaam ook daadwerkelijk zou veranderen als je er in slaagt je lichaam te 'voeden' met andere gedachten, een ander realiteitsperspectief.
Goed, je kunt je voorstellen dat je omgeving wat raar naar je kijkt als je spreekt over een dergelijk experiment, maar over het algemeen word ik nog gedoogd. Ik ben nog in staat om te werken en me te verhouden tot andere mensen, dus dat geeft mensen toch weer het gevoel dat het misschien allemaal nog niet helemaal gestoord is.
Er zijn allerlei zaken die fysiek zouden veranderen. De eerste jaren heb ik eigenlijk niets anders gemerkt dan een aangenamere en diepere ademhaling. Binnen deze theorie zou ook je diafragma groeien en dit zou mogelijkerwijs gebeurd kunnen zijn: als ik diep ademhaal dan heb ik inderdaad een forse buik. Dit wisselt echter en met mijn 72 kilo ben ik nog niet echt een zwaargewicht (en zeker niet bij een lengte van 1.85m).
Sinds een aantal maanden lijkt er zich echter ook wat anders af te spelen in mijn lichaam. Het is hierbij natuurlijk altijd de vraag of mogelijke fysieke signalen iets te maken hebben met dit experiment, of dat het tekenen zijn van iets anders. Het tweede fysieke teken (na de 'long- en diafragma-uitbreiding) is het gevoel dat er iets aan het groeien is linksonder in mijn buik, zo'n schuine hand afstand vanaf mijn kruis. Het zou zomaar een van die nieuwe organen kunnen zijn die zich zouden kunnen gaan ontwikkelen, maar voor hetzelfde geld is er een of ander gezwel zich aan het ontwikkelen.
Zolang het nog geen pijn veroorzaakt (buiten een steekje zo om de zoveel maanden) laat ik het gewoon zijn gang gaan, want als je een experiment als dit serieus wilt uitvoeren dan moet je ook niet kinderachtig zijn en gewoon doorzetten. Geen artsbezoek zolang het geen last oplevert. Het zou immers zomaar echt iets bijzonders kunnen zijn, wat nog gezond zou kunnen zijn ook.
Na dit tweede teken merk ik de laatste weken en vooral de laatste dagen steeds vaker activiteit rond mijn hartstreek. Dit is geen pijn, ook geen hartkloppingen of iets in die geest, alleen een bepaalde activiteit die wellicht zou kunnen duiden op een ontwikkeling. Binnen dit kader zou er zich een verbinding gaan vormen tussen het hart en de hypothalamus; ook zou het hart er enkele kleppen bij kunnen krijgen.
Het is natuurlijk te zot voor woorden, maar gezien het aangename gevoel dat ik reeds enkele jaren mag ervaren tezamen met de geestelijke rijkdom die blijft toenemen, voel ik genoeg prikkels om dit proces verder te gaan onderzoeken: laat het maar eens zien als het waar is!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten