Sindskort heb ik meer tijd ter beschikking aangezien mijn dochter naar school gaat. De afgelopen maand heb ik toevalligerwijs ook een vijftal thema's waar ik in gedachten veel mee bezig was ontzenuwd waardoor er geen mentale energie meer ingestoken dient te worden.
Het resultaat is vooralsnog dat ik even thema-loos lijk te zijn. Normaal borrelen de nieuwe gedachten regelmatig op om mijn schrijverijen productief te houden, maar ook dat is in deze periode niet het geval.
In mijn zoektocht naar verstoorde gedachtenvormen blijk ik echter wel te ontdekken dat ik haast krampachtig er naar neig om toch maar iets te moeten schrijven, maken, ook al voelt dat momenteel eigenlijk niet natuurlijk.
Het kost me heel wat om te leren accepteren dat ik ook wel eens een aantal dagen (of zelfs weken misschien) niets hoef te doen: dat ik ook niks durf te doen zonder me daardoor meteen een nietsdoende niksnut te hoeven voelen.
Vreemd genoeg ademt mijn lichaam een enorme vrede uit, waar op een of andere manier mijn bewustzijn nog niet helemaal klaar voor is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten